Bu post'u yazmadan önce şöyle geri dönüp baktım blog içinde. 24 Şubat 2009 tarihli post'umda bahsetmişim Jülide Özçelik'ten ve ona olan hayranlığımdan. Kısa bir özet geçeyim kendisini keşfetmem hakkında. Her şey kitap almak üzere İstiklal Kitabevi'ne girdiğim sırada dükkanda Jülide Özçelik'in albümü çalar ve ben satıcının yakasına yapışıp "Bu sesin sahibi kim?" diye sorup albümünü almamla başladı. Albümü ezberleyene dek dinledim de dinledim. 17. Uluslararası İstanbul Caz Festivali takvimine ilk baktığımda Imogen Heap, Seal, Tony Bennett'den hemen sonra gözüme çarpan ilk isim Jülide Özçelik oldu. Tekrar canlı izleyeceğim için epey heyecanlandırdı beni.
Ne yazık ki konserin başını biraz kaçırmış olmamın burukluğu ile içeri girdiğimizde Salon İKSV'nin Larry Graham konserinden sonra bambaşka bir ortama dönüştüğünü gördük. Üstlerinde mum olan masalar, ya ayakları ile ya da elleri ile, ama illa bir şekilde ritm tutarak Jülide Özçelik Band'e eşlik eden seyirciler... Tweet mi yapsam, konseri mi izlesem yoksa videoya mı çeksem arasında kalmak inanın bana çok zor bir durumdu!
Cem Tuncer, Ercüment Orkut, Kağan Yıldız, Ediz Hafızoğlu, Jülide Özçelik ve de tabii ki önemli misafir Maarten Orstein, kaba bir tabir olacak ama niyetim iyi :), tam anlamıyla döktürdüler! Son 2 röportajda sormuştuk hatırlarsanız. "Müzik olsaydınız, siz müzikle ilgileniyorsunuz diye gurur duyar mıydınız?" diye. Bu insanların cevabı tereddütsüz olarak "Evet!" olmalı! :)
"Bugün Neden Gelmedin" isimli parçada tüm Salon İKSV'yi hüzün kapladı. Herkes şarkıyı bambaşka bir şekilde dinledi eminim çünkü gerçekten o hisse kapıldım. Konser sonuna gelmek üzere olduklarını "Son 2 şarkımıza geldik" diye belirten Jülide Özçelik seyirci tarafından elbette bırakılmadı. Her şarkı sonunda "Aaa! Son şarkıymış ama! 1 şarkı daha!" diye ifade ettiler. Jülide Özçelik Band ve Maarten Ornstein seyircileri tabii ki kırmadı ve 1 şarkı daha çalıp ayrıldı. Dün kadar güzel bir geceyi daha fazla anlatmayıp size dün geceyi 1 şarkılık da olsa geri getiriyorum:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder