Babylon'un sokağına girdiğimde dikkatimi ilk çeken şey uzun bilet kuyruğu. Kuyruğa hiç takılmadan biletlerimle (Ayaklı Etkinlik Takvimi sağolsun :)) daldım salona yaklaşık bir saatlik bekleyişin ardından saat 00:15 sularında kalabalıktan yükselen yırtıcı çığlıklar eşliğinde IAMX sahnede...
Kingdom of Welcome Addiction ile IAMX'e yakışır muhteşem bir giriş Chiris Corner'ın deriler içindeki kusursuz fiziği, muhteşem ekibi ve yaratıcı makyajları. Dört dörtlük bir görsellik , ses kalitesi herşey mükemmel!!! Derken Chiris'in "Kim manken ister??" demesiyle afallayan izleyici 
30 saniye sonra manken parçaları her yerde...
Tam yanıbaşıma düşen kolun avuçlarımın arasından kayıp şanslı sahibini bulması yüreğimi burksa da bu konserden eli boş dönmeyeceğim kesin. Konser aynı tempoyla devam ederken kan ter içinde kalan IAMX, kısa bir vedayla sahneyi terk ediyor. "Acaba konser bitti mi?" diye düşünürken IAMX tekrar sahnede!
Daha yüksek bir tempo havada uçuşan havlular, bagetler, sular... Chris'in eli o kadar bol ki sanırım yakında kendini de atıcak diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Think Of England'ın ilk notaları Janine Gezang'ın klavyesinden dökülmeye başlayınca etrafımdakiler kendinden geçiyor, ben de çığlıkta sınırsızlık tanıyorum kendime.
Gözlerimi açtığımda çenemin konser salonunun yerlerini süpürmesi, boynumdaki uzun kolyemin onlarca kat dolanıp beni boğması son 15 dakikanın nasıl ateşli geçtiğinin küçük bir kantı mı derken Janine'in kollarını koparcasına sallayışı ve hüzünlü veda. Kalablığın seyrekleşmesi...
Hop IAMX tekrar sahnede... Aman tanrım bu bir mucizee en önlerde miyim? Neredeyim? Bir şey göremiyorum. Her yer karardı. Chris kendini de mi attı? Ellerimi tutan bu ince, narin, yumuşak tüllü el kimin?
Chris!!!
Ve konser bitti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder